گوشی‌های تلفن همراه پلتفرمی عالی برای انجام بازی‌های رایانه‌ای هستند. به خصوص اگر بخواهید نسخه‌های دیجیتال بازی‌های تخته‌ای را بر روی آنان بازی کنید. تنوع این بازی‌ها نیز بسیار زیاد است. بعضی خیلی خوب هستند و برخی بسیار ضعیف کار شده‌اند. علت آن هم می‌تواند بد بودن بازی تخته‌ای اصلی باشد یا پروسه انتقال آن بازی به روی رسانه دیجیتال ضعیف کار شده. در این مقاله قصد نداریم به تمام بازی‌های تخته‌ای عرضه شده بر روی گوشی‌های موبایل بپردازیم بلکه به یکی از سرگرم کننده‌ترین آن‌ها یعنی Tokaido خواهیم پرداخت.
خوب است که تجربه خود از بازی‌های تخته‌ای را با چنین اثری آغاز کنید. چرا که این بازی اتمسفر گرافیکی روشن و خنکی دارد. همچنین روند بازی بسیار رقابتی است از طرفی یادگیری آن آسان بوده اما حرفه‌ای شدن در آن تقریباً غیر ممکن خواهد بود. البته بازی‌های تخته‌ای دیگری هم بر روی پلتفرم گوشی‌های موبایل و سایر دستگاه‌های بازی وجود دارد اما توکایدو خواصی دارد که در ادامه مقاله به آن‌ها خواهیم پرداخت.
ممکن است شما هم از کسانی باشید که بازی‌های کامپیوتری زیادی را تا به حال امتحان کرده باشید. همچنین امکان دارد بازی‌های تخته‌ای زیادی را هم بازی کرده باشید. با این که جفت آن‌ها نوعی بازی محسوب می‌شوند. اما این دو مقوله‌هایی کاملا مجزا هستند. معمولاً وقتی یک بازی تخته‌ای به صورت دیجیتال در می‌آید ماهیت مرکزی خود را از دست می‌دهد. به طور کلی تمام لذت انجام بازی تخته‌ای به تعاملات میان بازیکنانی است که دور بازی نشسته‌اند و مهره‌ها را جابه‌جا یا کارت‌ها را انتخاب می‌کنند. این اعمال فیزیکی است که معمولاً در انجام بازی‌های تخته‌ای کاری لذت بخش هستند. برخی مواقع توسعه دهندگان بازی‌های رایانه‌ای تخته‌ای سعی می‌کنند همان بازی اصلی را عینا بر روی دستگاه‌های بازی پیاده سازی کنند و خلاقیتی به خرج نمی‌دهند. شاید این برای کسانی که عاشق نسخه واقعی آن بازی هستند جوابگو باشد. اما برای علاقه‌مندان به بازی‌های رایانه‌ای شاید یک کپی سازی ساده کمی عجیب به نظر برسد. در مجموع نمی‌توان انکار کرد این گونه بازی‌های کپی شده از روی نسخه تخته‌ای واقعی برای خود طرفدارانی هم دارند که آنان را خوب و قابل قبول می‌دانند. اما طبعا یک پلتفرم دیجیتال مانند گوشی‌های همراه و یا تبلت‌ها می‌توانند عملکرد بهتری را ارائه دهند.
توکایدو به گونه‌ای ساخته شده که هم یک بازی تخته‌ای کم نقص و هم یک اثر رایانه اصیل است. می‌دانیم که بازی‌های خوب دیگری در این سبک وجود دارند اما می‌توانیم بگوییم که توکایدو در این رقابت بهترین است. در این بازی سعی شده تا اصالت نسخه تخته‌ای به شکل کامل حفظ شود. اما تغییراتی هم صورت گرفته که آن را بسیار جذاب می‌کنند. برای مثال نقشه بازی اصلی به حومه شهری وسیع و زیبا همراه با معماری ژاپنی تبدیل شده است. در حقیقت رنگ و بوی ژاپنی بازی حفظ شده، به طوری که در طول بازی شنوای موسیقی آرامش بخش شرق دور هستید. رنگ بندی و صداگذاری بازی و افکت‌ها نیز ساده اما کاملاً بسیار چشم گیر هستند. ژتون‌هایی هم که باید حین بازی کردن تکان دهید به شخصیت‌هایی با پویانمایی‌های کامل بدل شده‌اند. همچنین فروشگاه‌ها نیز به سبک بازی‌های نقش آفرینی طراحی گشته‌اند. در صورتی که در نسخه تخته‌ای توکایدو، به جای این فروشگاه‌ها تنها شاهد دسته‌های کارت هستیم که باید از میان آن‌ها مواردی را انتخاب کرد. جذابیت این بازی تنها به زیبایی بصری آن نیست بلکه تولید کنندگان تلاش داشته‌اند ویژگی‌هایی را که حین تبدیل بازی به فرمت دیجیتال از دست رفته است را با مکانیک‌های جایگزینی بازگرداند. بازی اصلی توکایدو شامل جمع آوری تعداد بسیار زیادی کارت است که دور و بر شما را پر خواهند کرد. اما در نسخه رایانه‌ای، فهرست مجزایی از آیتم‌های شما فراهم شده تا صفحه اصلی بازی تنها شامل اطلاعات ضروری باشد. بدین‌سان زیبایی صفحه اصلی بازی هم نگه داشته می‌شود.
بازی اصلی توکایدو خودش بسیار عالی است و حالا سازنده‌ها هسته مرکزی بازی را بر روی گوشی‌های همراه آوردند و از مزایای این فنّاوری به نحو احسن بهره برده‌اند. در واقع تمام بازی‌های تخته‌ای باید از این عنوان الهام بگیرند و قدم‌های توسعه دهندگان آن را دنبال کنند. گرچه شاید علاقه‌مندان به یک بازی تخته‌ای دوست نداشته باشند نسخه رایانه آن را با تغییراتی زیاد ببیند. اما به نظر می‌رسد توکایدو به همگان نشان داده چگونه می‌توان با مقداری خلاقیت یک نمونه رایانه‌ای عالی را از روی یک بازی تخته‌ای ساخت.
