بررسی بازی Team Sonic Racing

این تابستان تنور بازی‌های ریسینگ کارتی داغ است و Team Sonic Racing هم به نوبه‌ی خود، تجربه‌ی مفرحی را در این سبک برای طرفداران خارپشت آبی دوست‌داشتنی رقم می‌زند.

ریسینگ‌های کارتی عموما بازی‌های جذابی هستند و یکی از دلایل آن، خانوادگی بودن آن‌هاست. معمولا بازی‌های این سبک، یک انتخاب بسیار مناسب برای جمع‌های خانوادگی و دوستانه به شمار می‌روند و می‌توان به لطف آن‌ها، اوقات خوشی را کنار آشنایان گذراند. Team Sonic Racing (یا به اختصار TSR) یکی از نسخه‌های فرعی مجموعه‌ی Sonic the Hedgehog است. در حالی که سبک ریسینگ کارتی توسط Mario Kart قبضه شده و در سال ۲۰۱۹ یک رقیب بسیار پرآوازه و جدی دیگر یعنی ریمیک Crash Team Racing هم آماد‌ه‌ی جلب نگاه‌ها به خود است (و زمانی که این مقاله را مطالعه می‌کنید، منتشر هم شده)، ولی استودیوی «سومو دیجیتال» (Sumo Digital) که با ساخت بازی‌های ریسینگ به هیچ وجه غریبه نیست خواسته تا با TSR ثابت کند که یارای رقابت با رقبای معروف را دارد و طرفداران سونیک در سرتاسر جهان می‌توانند از یک بازی خوش‌ساخت که ساخته‌ی دست آن‌هاست لذت ببرند. عنوانی که البته به عنوان محصول نهایی به بازار عرضه شده، در کنار نکات مثبت غیر قابل انکار خود، نقاط ضعفی هم دارد که باعث می‌شود نتوانیم آن را در کنار عناوینی چون Mario Kart 8 Deluxe (که شاید بتوان گفت به نوعی بنچمارک فعلی این سبک است) قرار دهیم.

ایده‌ی قرار گرفتن در نقش شخصیت‌های مختلف و محبوب سری دنیای سونیک و مسابقه‌ دادن با آن‌ها به خودی خود روی کاغذ جذاب است. به هر حال سونیک مجموعه‌ی پرطرفداری است و گیمرهای زیادی در دنیا هستند که با این سری خاطرات فراوانی دارند و از یک ریسینگ کارتی با تم سونیک و شخصیت‌هایش اصلا بدشان نمی‌آید. در TSR شاهد حضور ۱۵ شخصیت مختلف از دنیای سونیک، از دوستان و یاران تا دشمنان او هستیم که خود، یک محرک بزرگ برای طرفداران خارپشت آبی‌رنگ دنیای بازی‌های ویدئویی به شمار می‌رود. تنوع شخصیت‌ها در کنار وجود امکان شخصی‌سازی، باعث شده تا بازی به‌صورت کلی متنوع به‌نظر برسد. با اینکه شخصی‌سازی در بازی خیلی عمیق پیاده‌سازی نشده، ولی در هر صورت، در روزگاری به سر می‌بریم که شخصی‌سازی برای خیلی از گیمرها یک بخش جذاب به شمار می‌رود و توجه طراحان سومو دیجیتال به این موضوع، شایان قدردانی است.

اساسا به مانند هر بازی ریسینگ کارتی، شما سوار بر خودروی خود در کنار یک سری شخصیت دیگر مسابقه می‌دهید و کسی که زودتر مسیر را بپیماید، برنده‌ی مسابقه خواهد بود. در طول مسیر مسابقه انواع جعبه‌های شانسی وجود دارند که به شما آیتم‌هایی را می‌دهند تا در طی مسیر، با استفاده از آن‌ها بتوانید به جایگاه بهتری برسید. از موشک‌ها و بمب‌ها برای از کار انداختن خودروی حریفان به مدت چند ثانیه گرفته تا انواع و اقسام بوست‌ها (Boost) برای حرکت با سرعتی بیشتر، همگی از جمله ابزار مورد نیاز برای پیروزی در مسابقات TSR هستند. قطعا با شنیدن این‌ها به یاد Crash Team Racing افتاده‌اید که حدود ۲۰ سال پیش منتشر شده بود. اگر هم گیمر قدیمی‌تری باشید که به یاد Mario Kart افتاده‌اید که اولین نسخه‌ی آن، چند سالی از CTR مسن‌تر است. البته، حق هم دارید. آن‌ها پدران ریسینگ‌های کارتی هستند و شاکله‌ی کلی این سبک را تشکیل داده‌اند.

چیزی که TSR به شالوده‌ی کلی ریسینگ‌های کارتی اضافه کرده، حالت بازی تیمی آن است.  در حالی که شاید بازی به‌‌صورت انفرادی و تک نفره و رقابت با هوش مصنوعی به علت وضعیت ناپایدار و نه‌چندان دلچسب هوش مصنوعی این بازی آن‌قدرها هم آش دهن‌سوزی نباشد، در حالت تیمی همه‌چیز تغییر می‌کند و کمی بازی حالت تاکتیکی‌تری به خود می‌گیرد. توانایی درخواست برای گرفتن آیتم از هم‌تیمی‌ها یا پیشنهاد از سوی آن‌ها برای دادن آیتم به شما، دست شما را کمی بازتر می‌گذارد تا با اندیشه‌های بهتری به سمت پیروزی حرکت کنید. تیمی بودن بازی باعث می‌شود تا صرفا به کسب جایگاه اول و سبقت گرفتن از رقبا فکر نکنید و گاهی اوقات، شرایط تیم را در نظر بگیرید و تلاش کنید تا جایگاه هم‌تیمی‌هایتان را حفظ کنید. مثلا شما در جایگاه چهارم قرار دارید، نفر اول از تیم شماست و نفر دوم از تیم دیگر. نفر دوم به سرعت در حال نزدیک شدن به هم‌تیمی شماست و شما که یک آیتم را از جعبه شانس به دست آورده‌اید، مورد استفاده قرار می‌دهید و با آن نفر دوم را از کورس رقابت برای جایگاه نخست خارج می‌کنید. شاید این مستقیما کمکی به بهبود رتبه‌ی شما نکند، ولی در هر حال عضوی از تیم شما برنده‌ی مسابقه خواهد شد. اهمیت کار تیمی آن‌جایی نمود پیدا می‌کند که هرچقدر تیم شما عملکرد بهتری داشته باشد، بین باقی تیم‌ها هم رتبه بهتری پیدا می‌کنید؛ پس کار تک تک اعضای تیم برای برنده شدن اساسی است.

هندلینگ خودروها خوب است و شما احساس کنترل خوبی روی خودروها دارید. بازی نه آن‌قدری پیچیده است که هر کسی نتواند به سمتش برود، نه آن‌قدری ساده است که مخاطب را پس بزند. از آن‌جایی که با عنوانی طرف هستیم که قشر سنی کودکان – نوجوانان را بیشتر هدف گرفته، طبیعی است که با بازی خیلی دشوار و چالش‌برانگیزی روبرو نباشیم. از لحاظ تنوع، گفتیم که شخصیت‌های زیادی در بازی حضور دارند و امکان شخصی‌سازی هم در بازی وجود دارد، ولی اضافه بر آن وجود مسیرها و لوکیشن‌های مختلف بازی باعث شده تا حتی از این لحاظ هم شاهد عملکرد خوب TSR باشیم.

احتمالا همان اول به سراغ بخش داستانی بازی یا Adventure Mode خواهید رفت که البته، شما را ناامید خواهد کرد. بخش داستانی بازی به علت میان‌پرده‌های ضعیف و داستان معمولی جذابیت خاصی ندارد و هوش مصنوعی نامتوازن بازی هم که یکی – دو باری به آن اشاره کردیم، باعث می‌شود تا این مود فاقد جذابیت لازم باشد. داستان بازی با دعوت از سونیک و دوستان‌اش برای شرکت در یک سری مسابقه‌ی اتومبیل‌رانی آغاز می‌شود و بعد شخصیت‌های منفی هم به داستان اضافه شده و آن تقابل کلیشه‌ای خیر علیه شر دوباره شعله‌ور می‌شود. همین، داستان بازی خیلی عجیب و غریب نیست و چیز خاصی برای ارائه ندارد. از سوی دیگر، شاید وجود قابلیت اسپلیت اسکرین (Split-Screen) نظر شما را به خود جلب کند ولی باید بگوییم که یکی از مشکلات این حالت، افت فریم‌ است. اگر از افت فریم عبور کنیم، وضعیت بصری بازی خوب است. به‌صورت کلی با یک بازی رنگارنگ طرف هستیم که طراحی هنری مناسبی دارد. و اما مود سوم که جذابیت‌های زیادی هم دارد، حالت آنلاین بازی است. در این بخش هم شاهد ویژگی‌ لابی و رای‌گیری برای انتخاب مسیر هستیم و از طرف دیگر، دو حالت Casual و Ranked برای آن تعبیه شده که نشان می‌دهد سازندگان تا چه حد دوست داشته‌اند تا بازی آن‌ها توسط گیمرها تحویل گرفته شود و آن‌ها در بخش آنلاین TSR سرگرم شوند. با این وجود، مشکلی در بخش آنلاین بازی وجود دارد که مقصر آن‌ هم سازندگان نیستند. مشکل، این است که کلا سرورهای بازی خلوت هستند و این قضیه یعنی بازی‌کنان زیادی در بخش آنلاین بازی حضور ندارند. لابی‌ها به سختی پر می‌شوند و خیلی اوقات هم اصلا آن‌طور که باید و شاید پر نمی‌شوند. باید دید که سازندگان که چه فکری به حال این قضیه خواهند کرد.

در مجموع، باید گفت که Team Sonic Racing یک ریسینگ کارتی استاندارد است که ویژگی‌های خوبی را در خود جای داده است. اگر از طرفداران سونیک هستید که اصلا از آن غافل نشوید ولی اگر به خاطر سبک بازی قرار است به سراغش بروید، بد نیست که نگاهی هم به ریمیک CTR بیندازید یا حتی اگر سوئیچ دارید، Mario Kart 8 Deluxe هم یک گزینه بسیار جذاب است.

گیم‌پلی جذاب مبتنی بر کار تیمی
تنوع خوب

بخش داستانی
افت فریم در حالت اسپلیت اسکرین



امتیاز بازی : 7.5 [خوب ]

تجربه یک بازی «خوب» حداقل انتظاری است که باید از یک بازی داشته باشیم، غیر از این است؟ دلایل مختلفی برای گرفتن این امتیاز وجود دارد. ممکن است بازی هیچگونه ایده تازه‌ای نداشته و تنها ایده‌های دیگر بازی‌ها را، هرچند خوب، باز استفاده می‌کند، گیم‌پلی تکراری و یا مشکلات فنی نیز می‌تواند از گونه مشکلاتی انگشت شماری باشد که این بازی با آن سر و کله می‌زند با این وجود بازی مخاطب خاص خود را خواهد داشت و در گوشه کنار دنیای خود چیز جذابی برای عرضه دارد/ به‌‌صورت کلی تجربه آن مفرح است.

خوب