بررسی بازی UFC 5

بازی UFC 5 محصول جدید ورزشی شرکت EA است که به تازگی به صورت انحصاری برای کنسول های پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس|اس منتشر شده است. یعنی برای دریافت این بازی باید یک کنسول نسل جاری هم بگیرید اما آیا این کار ارزش انجام دارد؟ صحبت در مورد بازی UFC 5 کمی برایم سخت است چرا که به عنوان یک فرد تقریباً بی‌طرف به سراغ بازی رفتم. من از این که مبارزات مهیج و البته خشن در قفس چیست آگاهی داشتم، اما نه آن‌چنان پیگیر هنرهای رزمی ترکیبی بوده‌ام و نه بازی‌هایی که EA در مورد آن ساخته را تا حالا امتحان کرده بودم. من به عنوان یک گیمر به سراغ UFC 5 رفتم و این باعث می‌شود شاید نظراتم در مورد بازی، از دید طرف‌داران دوآتشه ورزش MMA و بازی های EA کمی بحث‌برانگیز باشند.

همیشه مرز باریکی میان واقع‌گرایی و سرگرم‌کننده بودن وجود دارد که بازی‌های ورزشی باید حین قدم برداشتن روی این خط بسیار حساب شده عمل کنند. چراکه اگر بازی خیلی شبیه به واقعیت باشد سخت و کند به نظر برسد یا چنانچه یک بازی سرگرمی محض را هدف قرار دهد از نظر طرف‌داران یک ورزش، غیر قابل قبول و تخیلی به نظر برسد. توسعه‌دهندگان بازی UFC 5 سعی بسیاری کرده‌اند که این تعادل حیاتی در بازی‌شان حس شود. یعنی حین بازی هم احساس کنید در حال مشاهده و انجام یک ورزش در دنیای واقعی هستید و هم یک بازی مبارزه‌ای سرگرم‌کننده را دارید تجربه می‌کنید، اما چندان موفق نبوده‌اند.

وقتی بازی را شروع می‌کنید همان اول به یک مبارزه مهیج پرتاب می‌شوید و اگر مثل من نسخه‌های قبلی را تجربه نکرده باشید احتمالاً با فشردن دکمه‌های مختلف سعی خواهید کرد از خجالت حرف در آیید. اما بازی اصلاً این‌طور عمل نمی‌کند. در واقع هرچه بیشتر در بازی عمیق شوید بیشتر مشاهده می‌کنید که این با یک اثر مبارزه‌ای عادی فاصله خیلی زیادی دارد. در واقع مبارزات در اینجا بسیار فنی هستند. شما باید حواستان به چیزهای خیلی زیادی باشد. این که حریف چه ضربه‌ای می‌زند و شما باید چه نوع دفاعی اتخاذ کنید، توانایی بدنی شما و طرف مقابل در چه وضعیتی است و سلامت یا آسیب‌دیدگی اعضای مختلف بدن هر دویتان چگونه است و با توجه به ویژگی های بدنی کاراکترتان برای ناک‌اوت یا تسلیم کردن حریف باید چه راهبُردی را اختصاص دهید.

همه موارد گفته شده موجب می‌شوند هر راند تبدیل به صحنه‌ی هماهنگی شدید ذهن با تصویر باشد. وضعیت زمانی پیچیده‌تر می‌شود که مبارزها همدیگر را بگیرند و روی زمین در هم بپیچند. این جا عملاً برای موفقیت وارد یک مینی گیم نه چندان خوش دست و مجزا از نبردهای ایستاده می‌شوید که باید جهت‌های مختلف حرکت را بگیرید و میان اصطلاحات تخصصی مبارزه در قفس، فنون لازم را با توجه به شرایطی که در آن قرار دارید انتخاب کنید. در واقع با این که این بخش حداقل از نظر ظاهری خیلی واقع‌گرایانه است و احتمالاً طرف‌داران مسابقات UFC را راضی می‌کند، ریتم خیلی کندی دارد که از مبارزه به صورت ایستاده به شدت خسته کننده‌تر و پیچیده‌تر است؛ انگار دو بازی کاملاً مجزا را دارید تجربه می‌کنید.

پس اگر طرف‌دار بازی‌های مبارزه‌ای آرکید مثل مورتال کامبت هستید یا اگر دنبال یک مشت‌زنی سرراست باشید احتمالا از UFC 5ناامید می‌شوید چون اینجا همه چیز برای شما زیادی پیچیده است! اما اگر نسخه‌های قبلی UFC را می‌پسندیده‌اید یا کلاً هنرهای رزمی ترکیبی را قلبا دوست دارید این بازی کاملا برای شما ساخته شده. شما از دقتی که در طراحی سبک‌های مختلف هنرهای رزمی مبارزان به کار رفته شگفت‌زده خواهید شد. دقیق و استراتژیک بودن هر نبرد برای شما مثل یک پازل نفس‌گیر خواهد بود و هر مشت دقیقی که بزنید ذهنتان به شما جایزه می‌دهد. حتی از شدت واقع‌گرایانه بودن درگیری‌های روی زمین و پویانمایی‌های تقریباً بی‌نقص آنان نفستان بند خواهد آمد. البته قاعدتاً بازی مشابه دیگری هم در بازار برای UFC وجود ندارد و همین موجب می‌شود علاقه‌مندان، احتمالا کمی قدردان‌تر هم باشند.

فارغ از گیم‌پلی، بقیه عناصر بازی همان چیزی است که در سال‌های اخیر از یک بازی تقریبا سرویس‌محور انتظار داشته‌ایم. شما باید همیشه آنلاین باشید تا پیشرفتتان در بازی ثبت شود یا به خیلی ویژگی‌ها مثل فروشگاه دسترسی داشته باشید. در واقع بازی حالت آفلاین و حتی داستانی هم دارد اما اگر بخواهید حقیقتا مهارت‌های خود را بسنجید باید آنلاین شوید و با بازیکنان واقعی دنیا طرف شوید یا چالش‌های روزانه را انجام دهید. به طور کلی هرچه پیروزی‌های بیشتری کسب کنید واحد پولی درون بازی بیشتری کسب می‌کنید که می‌توانید در فروشگاه با آن آیتم‌های اضافه برای مبارزان خود بخرید که البته برای این کار می‌توانید پول واقعی هم خرج کنید!

همان‌طور که ذکر شد بازی یک بخش داستانی هم دارد. این بخش آنگونه که مرسوم است ماجرای یک مبارز تازه‌کار را تعریف می‌کند که رویای قهرمانی دارد. این بخش شاید از نظر قصه و شخصیت پردازی چیز خاصی برای ارایه دادن نداشته باشد اما به خوبی شما را با مکانیک‌های مبارزه آشنا می‌کند. از این رو به خصوص برای تازه‌واردها توصیه می‌شود حتماً این قسمت را به پایان برسانند و بعد وارد مسابقه‌های آنلاین شوند.  من بازی را روی ایکس‌باکس تجربه کردم و برای اتصال به سرورهای بازی مشکل داشتم. از طرفی وقتی اتصال هم انجام می‌شد، بازی خیلی کند به اجرا در می‌آمد. با توجه به شرایط اینترنت کشور نمی‌توانم نظری قطعی در مورد کیفیت فعالیت‌های آنلاین بدهم. با این همه حالت‌های مختلف پیدا کردن بازیکنان دیگر و بازی آنلاین و همچنین پیشرفت در فصل اول بازی در نظر گرفته شده که ظاهراً قابل قبول هستند.

پیش‌تر گفتیم UFC 5 فقط برای کنسول‌های نسل جاری عرضه شده و حتی از نسخه PC هم خبری نیست. در نتیجه انتظار زیبایی و بهینه‌سازی بالایی داشتیم. حقیقت هم این است که شخصیت‌های بازی مدل‌سازی‌های خیلی دقیقی دارند، پخش صحنه آهسته‌های تکرار ناک‌اوت‌ها خیره‌کننده هستند، خیلی ورزشکاران انیمیشن‌های مخصوص به خود را دارند و حتی جزییات زخم برداشتن آدم‌ها حین نبرد مخاطب را متحیر می‌کنند. به خصوص این آخری یعنی زخمی شدن و آسیب دیدن از ویژگی‌هایی است که سازنده‌ها روی آن تأکید و تمرکز زیادی داشته‌اند که موجب افزایش واقع‌گرایی ظاهر بازی می‌شود. البته آسیب‌ها در گیم‌پلی هم تأثیر می‌گذارد و ممکن است داور به علت شدت جراحات یک طرف، به مسابقه خاتمه دهد. با این همه بازی آن‌چنان هم بهینه نیست و میان منوها، بارگذاری‌های زیادی را شاهد بودیم که البته با نمایش لوگوی UFC پوشانده شده‌اند. از طرفی پویانمایی چهره‌ها هنوز جای کار زیادی دارند و به طور کلی حرکات صورت خیلی مصنوعی هستند.

اگر خواستید به سراغ بازی UFC 5 بروید، حتماً اول خود را بسنجید. با خود روراست باشید که می‌خواهید صرفاً یک بازی مبارزه‌ای خشن را تجربه کنید و عامل سرگرمی برایتان مهم است یا خود ورزش MMA را دوست دارید و پیچیدگی و کندی مبارزات برایتان جذاب هم هست. اگر پاسختان به این سؤالات برای خودتان واضح است می‌توانید تصمیم بگیرید این محصول  به کارتان می‌آید یا خیر.