سری بازی‌های شاهزاده ایرانی یا همان بازی Prince of Persia از جمله مجموعه‌های قدیمی و ریشه‌دار جهان بازی‌های ویدئویی است. عناوینی که در طی سال‌های حیات خود، بارها و بارها تغییر شکل داده و بین ژانرها و زیرژانرهای مختلف حرکت کرده و در کمال تعجب، موفق شده ویژگی‌هایی که به عنوان هویت یک بازی Prince of Persia معرفی می‌شود را حفظ کند و با خود به همراه داشته باشد. حالا هم که جدیدترین نسخه از سری بازی‌های شاهزاده ایرانی با نام The Rouge Prince of Persia منتشر شده و اتفاقا یکی از متفاوت‌ترین نسخه‌های مجموعه را برای مخاطبان آماده کرده، بد نیست نگاهی به آن داشته باشیم تا ببینیم آیا باز هم سازندگان موفق شده‌اند تا روح و هویت یک بازی شاهزاده ایرانی را حفظ کنند یا نه. همراه پیکسل آرتس باشید.
ابتدا اجازه دهید تا خیالتان را بابت داستان بازی راحت کنم. در بازی The Rouge Prince of Persia با داستان عجیب یا حتی «ایرانی» طرف نیستیم. داستان تکراری تهاجم یک قوم بر قوم دیگر و تلاش قهرمان داستان برای نجات سرزمین و عزیزانش. شما می‌توانید نام‌هایی مثل قنات و زاگرس را بردارید و نام‌هایی مطابق با فرهنگ‌های دیگر بگذارید و باز هم با همین داستان و با همین کیفیت طرف باشید. شاهزاده طلسم شده و نمی‌میرد و حالا با استفاده از همین طلسم در تلاش است تا هجوم بیگانگان به سرزمین خودش را دفع کند؛ حتی اگر بهای این نجات بارها و بارها مردن برای ایران باشد.
از همین ویژگی داستانی، احتمالا می‌توانید ژانر بازی را حدس بزنید. ما برای اولین بار با یک نسخه از شاهزاده ایرانی طرف هستیم که برای عنوان ژانر خود از عبارت روگ‌لایک استفاده می‌کند. ژانری که در آن بازیکن یک دور از بازی را شروع کرده و با تلاش فراوان سعی در به پایان رساندن مسیر و شکست دشمنان دارد و در صورت شکست، باید به ابتدای مسیر برگشته و از ابتدا این مبارزه را شروع کند. البته بخشی از ارتقاها را با خود به همراه دارد و از آن مهم‌تر، تجربیات و مهارت خود بازیکن است که با هر شکست، بیشتر و بیشتر می‌شود.
استودیو سازنده The Rouge Prince of Persia که Evil Empire نام دارد، متشکل از برخی سازندگان قدیمی بازی Dead Cells است. یکی از بهترین و موفق‌ترین بازی‌های روگ‌لایک که در سال‌های اخیر منتشر شده است. تیم توسعه‌دهنده با دانش و تجربه‌ای که از بازی قبلی خود داشته‌اند به سراغ ساخت بازی The Rouge Prince of Persia آمده‌اند و البته تغییراتی هم نسبت به ساخته پیشین خود اعمال کرده‌اند. مهم‌ترین تغییر، پایین آمدن سرعت بازی است. اشتباه نکنید! همچنان در بازی The Rouge Prince of Persia با یک بازی سریع طرف هستیم که باید دائم و به شکل سیال در حرکت باشید و ضمن عبور از موانع محیطی و تله‌ها، با دشمنان هم مبارزه کنید.
در طول هر دور که بازی را شروع می‌کنید، می‌توانید یک سلاح نزدیک‌زن و یک سلاح دوربرد با خود به همراه ببرید. هرچه بیشتر بازی کنید، دستورالعمل ساخت سلاح‌های بهتری را پیدا می‌کنید و می‌توانید گزینه‌های بیشتری در ابتدای هر دور از بازی داشته باشید. ویژگی دیگر بازی The Rouge Prince of Persia وجود سیستمی به نام «مدال» است. این مدال‌ها در واقع ویژگی‌هایی خاصی هستند که به شکل تصادفی در مسیر بازیکن پیدا می‌شوند و می‌توانند در مسیر مبارزه به او کمک کنند. مثلا یکی از این مدال‌ها وقتی سلامتی بازیکن از ۲۰٪ کمتر شود، فعال شده و باعث بالا رفتن قدرت ضربات بازیکن می‌شود. یک مدال دیگر مقاومت بازیکن در مقابل عنصر خاصی مثل آتش یا فساد را بالا میبرد و…
در ابتدای هر دور از بازی تنها برای به همراه داشتن ۳ مدال ظرفیت دارید و می‌توانید با گشت و گذار در محیط‌ها و مراحل بازی، آیتم‌های لازم برای بالا بردن تعداد مدال‌ها را پیدا کنید و در نهایت آن‌ها را به عدد ۹ برسانید. داشتن مدال‌های مناسب که ویژگی‌هایشان در راستای تقویت یکدیگر باشند، یکی از کلیدهای اصلی پیروزی در مبارزت بازی The Rouge Prince of Persia است. زمانی که موفق شوید این کار را انجام دهید، می‌بینید که می‌توانید چه ضربات سهمگینی به دشمنان و سه باس‌فایت بازی بزنید.
صحبت از مبارزه با باس‌ها شد! در بازی The Rouge Prince of Persia در مجموع ۹ مرحله و ۳ باس‌فایت وجود دارد که بسته به روند بازی، مراحل تغییرات جزئی می‌کنند. مبارزه با باس‌ها با اینکه جذاب و چالش‌برانگیز هستند ولی بعد از چندین بار بازی و آشنا شدن با حرکات آن باس و رفتارهایش، دیگر نمی‌توانند چالشی در مسیر بازیکن باشند. بهتر بود باس‌های بیشتری طراحی شوند و بنا بر روند بازی (مثل مراحل دیگر همین بازی) تغییر می‌کردند تا هم بر تنوع بازی افزوده می‌شد و هم چالش مبارزه با آن‌ها برای زمان بیشتری حفظ می‌شد.
در کل، گیم‌پلی بازی و چرخه‌ای که سازندگان برای آن تدارک دیده‌اند، سرگرم‌کننده از آب درآمده و می‌تواند ساعت‌های زیادی، بازیکنان را به خود مشغول کند. بخش‌های پلتفرمینگ با اینکه در ابتدا می‌توانند گیج‌کننده و یا حتی عجیب به نظر بیایند، ولی بازیکن به سرعت به آن‌ها عادت می‌کند و می‌تواند با عبور کردن از این چالش‌ها لذت ببرد.
در بخش بصری هم با بازی نسبتا جذابی طرف هستیم. گرافیک بصری بازی به شکلی ساده طراحی شده تا هم محدود بودن بودجه تولید را فریاد بزند و هم حواس بازیکن را فقط و فقط به چالش‌های بازی جمع کند و در این کار هم موفق شده است ولی از طرفی در بخش فنی با مورد عجیبی روبه‌رو هستیم. با اینکه بازی افت فریم یا مشکلات فنی اینچنینی ندارد ولی به شکل عجیبی در بخش لودینگ‌ا طولانی است. در دوره‌ای که سخت‌افزارها با هاردهای SSD تجهیز شده‌اند و بازی‌های بزرگ و سنگین به زمانی کمتر از یک ثانیه برای بارگذاری نیاز دارند، با بازی The Rouge Prince of Persia طرف هستیم که برای لود کردن مراحل کوتاه و سبک خود، نزدیک به ۳۰ ثانیه و یا حتی بیشتر زمان طلب می‌کند.
در نهایت باید به موسیقی بازی اشاره کنم که به معنای دقیق کلمه، درخشان است! ترکیب سازهای ایرانی با ملودی‌های غربی به یکی از بهترین ترکیب‌های شنیداری اخیر تبدیل شده. ترکیب صدای سنتور، تار و دف با ریتم‌های کوبشی غربی برای بالا بردن هیجان بازی به شکل فریبنده‌ای زیبا از آب درآمده و دل هر شنونده‌ای را میبرد. اگر نگویم بهترین بخش بازی همین موسیقی است، ولی راحت می‌توانم موسیقی بازی The Rouge Prince of Persia یکی از بهترین موسیقی‌های سال معرفی کنم.
در نهایت می‌توانیم بازی The Rouge Prince of Persia یک بازی جسورانه، کوچک و سرگرم‌کننده دانست که می‌تواند طرفداران سری و طرفداران ژانر روگ‌لایک را حسابی سرگرم کند. هرچند نمی‌‌تواند به کیفیت نسخه قبلی سری یعنی بازی Prince of Persia: The Lost Crown برسد ولی می‌تواند به خوبی نام بازی را زنده نگه دارد و یوبی‌سافت را به ساخت بازی‌های بیشتری از این سری دعوت کند. انتشار بازی روی اکس‌باکس گیم پس و پلی‌استیشن پلاس و همچنین حجم بسیار پایین بازی، باعث می‌شود که به سادگی بازی را به همه توصیه کنیم. عنوانی که قطعا ارزش حداقل دو سه دور بازی را دارد.
