مجموعه کال آو دیوتی در طی بیست سالی که از انتشار نسخه اول آن می‌گذرد، همیشه دارای فراز و نشیب فراوانی بوده و در طول این سال‌ها، نسخه‌های به یاد ماندنی و شاهکار زیادی را ارائه کرده اما همچنان ما را از تجربه نسخه‌های ضعیف و ناامیدکننده نیز بی‌نصیب نگذاشته است. به عنوان یکی از طرفداران این سری، شاید بسیاری از نسخه‌های کال آو دیوتی را به صورت بازی‌هایی صرفا “ضعیف” به یاد بیاورم، اما به خاطر ندارم که هیچ کدام از نسخه‌های سری را این‌چنین توهین‌آمیز قلمداد کرده باشم. بله، کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ نه تنها جایی در بین عناوین درخشان تاریخ کال آو دیوتی ندارد، بلکه یکی از غریبه‌ترین و ناامیدکننده‌ترین نسخه‌های این مجموعه بزرگ و پرافتخار است.
در ادامه، با نقد و بررسی بازی Call Of Duty: Modern Warfare 3 همراه پیکسل آرتس باشید.
سال ۲۰۱۹ بود که اکتیویژن با تصمیم بر ارائه اقتباسی آزاد از سه‌گانه مشهور و پرستاره مدرن وارفر و بازگشت شخصیت‌های خاطره‌انگیز گذشته و پرداخت ایده‌های بکر و جدید، دست به ساخت بازی بسیار بزرگی زد، جان تازه‌ای به روند نزولی کال آو دیوتی بخشید و پایه مستحکمی برای ادامه این مسیر ساخت. اما مدرن وارفر ۳ مجموعه انبوهی از ایده‌های پراکنده و مختلف است که حتی به یکی از آنها نیز به صورت کامل پرداخته نمی‌شود. کال آو دیوتی در مدرن وارفر ۳ سعی می‌کند که در آن واحد در تمام زمینه‌ها حرفی برای گفتن داشته باشد، اما عمق بازی در تمام مسائل به قدری سطحی است که هیچکدام از اهداف بازی تحقق نمی‌یابند.
مدرن وارفر ۳ با گسترش ایده گیم‌پلی نسخه قبلی، دست به طراحی مراحل به صورت غیر خطی و باز (به اصطلاح خود بازی، Open Combat) زده است؛ به این صورت که هر بازیکن با توجه به سبک بازی خود می‌تواند مرحله را هرگونه که دوست دارد پیش ببرد و به اهداف تعیین شده برسد؛ اولین مشکل مدرن وارفر ۳ دقیقا در همین نقطه آغاز می‌شود. ایده ساخت مراحل جهان باز به خودی خود جالب به نظر می‌رسد، اما دیزاینرها از این ایده صرفا برای رها شدن از زحمت طراحی مراحل استفاده کرده‌اند. این سیستم جدید، در چند مرحله اول بد به نظر نمی‌رسد اما بعد از آن، حس می‌کنید که در هر مرحله در حال تکرار همان مراحل قبلی در محیطی جدید هستید. بازی در هر مرحله چند هدف تقریبا شبیه به هم جلوی پای شما می‌گذارد، شما را در یک نقشه رها می‌کند و اکنون شما باید سعی کنید که خودتان را سرگرم کنید.
مراحل سفارت و Clean House (مدرن وارفر ۲۰۱۹) و یا مراحل مدرن وارفرهای قدیمی را به یاد بیاورید. احتمالا به خاطر می‌آورید با اینکه تمام این مراحل خطی بودند اما چه گیم‌پلی سینمایی و سرشار از هیجان و چه روایت خاصی در آنها نهفته بود. اما گیم‌پلی در مدرن وارفر ۳ تنها به زد و خوردهای سریع و سطحی، لوت کردن از طریق لوت باکس‌ها و رسیدن به اهدافی سطحی مثل فشردن دکمه و کلیدها در سطح نقشه یا دستیابی به دستگاهی خاص خلاصه می‌شود. سابقا در کال آو دیوتی‌های قبلی، گیم‌پلی نقشی بسیار اساسی را در روایت و پیش‌برد داستان ایفا می‌کرد، به طوری که بسیاری از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های این سری (سقوط برج ایفل، نبرد در کاخ سفید، انفجار در ایستگاه فضایی و…) در خلل گیم‌پلی مراحل مختلف رقم خورده‌اند. اما مدرن وارفر ۳ کوچکترین رغبتی به روایت داستان از طریق گیم‌پلی ندارد و ترجیح می‌دهد که در هر مرحله، شما را درگیر چند تیراندازی سطحی و انجام چند هدف کاملا شبیه به هم کند و داستان بازی را فقط و فقط از طریق کات‌سین‌ها روایت کند. داستان از نگاه گیم‌پلی بازی به قدری بی‌اهمیت است که اگر حتی یک دقیقه هم صرف مراحل بازی نکنید و صرفا تمام کات‌سین‌های بازی را پشت سر هم و مانند یک فیلم سینمایی تماشا کنید، هیچ‌چیزی را از دست نمی‌دهید و کاملا در جریان داستان قرار می‌گیرید!
بخش داستانی مدرن وارفر ۳ کوچکترین شباهتی به یک “کال آو دیوتی” ندارد و بیشتر شبیه به تجربه‌ای چند ساعته از مسابقات وارزون است. طراحی مراحل باز، چنان ضربه جبران‌ناپذیری به روایت داستان مدرن وارفر ۳ زده‌اند که تقریبا هیچ مرز و تمایزی بین بخش داستانی و مولتی‌پلیر بازی وجود ندارد.
کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ با رجوع به یکی از مخوف‌ترین آنتاگونیست‌های دنیای بازی‌های ویدیویی، یعنی ولادیمیر ماکاروف، پتانسیل فوق‌العاده‌ای برای روایت داستانی عمیق و سیاه فراهم کرده اما مانند باقی بخش‌های بازی، این پتانسیل هم به طور کامل هدر رفته است. در نسخه‌های قبلی، بازی توانسته بود با شخصیت‌پردازی مجدد کارکترهای کلاسیک مانند گوست، مک‌تاویش، پرایس و همچنین پرداخت شخصیت‌های جدید و قابل‌باور و عمیق مانند فرح و گریوز در بخش پرداخت و نویسندگی شخصیت‌ها موفق ظاهر شود. اما در مدرن وارفر ۳، ظاهرا نویسندگان اسلج‌همر به همان مقدار بسنده کرده‌اند و کوچکترین تلاشی در جهت گسترش شخصیت‌ها و شخصیت‌پردازی نکرده‌اند.
در تمامی ماموریت‌ها، تنها مسئله مهم و کانون توجه خود شما هستید و این پیچش باعث شده است که ارتباطات شما با دیگر اعضای گروه تقریبا به صفر برسد و ارتباط شما محدود به دیالوگ‌های پراکنده باشد. شخصیت‌پردازی هم‌تیمی‌های شما در مدرن وارفر ۳ به گونه‌ای است که حضور آنها کوچکترین حسی به شما القا نمی‌کند و شما ابدا حس حضور در یک تیم را نخواهید داشت. در واقع، چیزی که پرایس، گوست، مک‌تاویش و… را به یاد ماندنی می‌کرد و باعث می‌شد که مرگ هر کدام از آنها قلب ما را بفشارد، چیزی بسیار فراتر از حضور آنها در کات‌سین‌ها بود و حضور مداوم آنها در کنار شما باعث می‌شد که آنها به عنوان یک شخصیت خیالی و باورپذیر در قلب شما جای گیرند؛ چیزی که نویسندگان مدرن وارفر ۳ حتی نتوانسته‌اند تجربه‌ای نزدیک به آن را فراهم آورند.
بخش داستانی مدرن وارفر ۳ با آزاد کردن ماکاروف از قلب زندانی مخوف آغاز می‌شود. پس از آن مدرن وارفر تمام سعی خود را می‌کند که اتفاقات هولناکی را به تصویر بکشد و ماکاروف را موجودی بی‌رحم و ترسناک نشان دهد. آیا در این کار موفق بوده است؟ ابدا! مشکل اصلی روایت مدرن وارفر ۳ این است که تمام این اتفاقات به ظاهر بی‌رحمانه هولناک، کوچکترین تاثیری در داستان ندارند و تمامی آنها به طرز معجزه‌آسایی به دست فرح و یا دیگر اعضای تسک فورس ۱۴۱ حل می‌شوند. به عنوان مثال در نسخه‌های اورجینال وقتی حوادثی مثل پرتاب موشک هسته‌ای، کشتار در فرودگاه و… مطرح می‌شد، تاثیر آنها در روند داستان کاملا معلوم بود و بی‌رحم بودن شخصیتی مثل ماکاروف بدون ذره‌ای تلاش اغراق‌آمیز کاملا در ذهن شما نقش می‌بست. اما مدرن وارفر ۳ تماما این پتانسیل را از بین برده است و تمام مسائلی که مطرح می‌کند را در نطفه حل می‌کند.
بازتاب تمام کارهای ضد انسانی ماکاروف صرفا به نمایش در اخبار تلویزیونی در کات‌سین‌های خلاصه می‌شود. حتی حمله تروریستی به هواپیمای مسافربری (که اتفاقا جزو معدود مراحل خوب بازی است) نیز صرفا به بازتاب در اخبار خلاصه می‌شود و فرح به سبک فیلم‌های علمی تخیلی تمام مشکلات را حل می‌کند. هر مرحله سعی می‌کند که به شما بیشتر ثابت کند که ماکاروف انسان بدی است و داستان طوری با شما برخورد می‌کند که انگار قبل‌تر میخ “آدم بده” بودن ماکاروف به اندازه کافی در سرش کوبیده نشده است. مشکل همینجاست که بازی تمام تلاش خود را می‌کند که صفاتی را به ماکاروف نسبت دهد و او را موجودی شیطانی، دقیق، برنامه‌ریز و متعهد به ساعت و البته بی‌رحم نشان دهد، در صورتی که این تلاش‌ها تنها تبدیل به دست و پا زدنی اغراق‌آمیز و بی‌حاصل می‌شود و آنتاگونیستی همچون ماکاروف، کوچکترین عمق و وجهه کاریزماتیک و ترسناکی ندارد.
اما چیزی که در بخش داستانی مدرن وارفر ۳ بیشتر از همه توی ذوق می‌زند این است که بازی عملا هیچ پایانی ندارد! مدرن وارفر ۳ در داستان خود چندین موضوع مختلف را باز می‌کند و بدون پرداختن به حتی یک کدام از آنها، بازی به اتمام می‌رسد. کل تجربه داستان مدرن وارفر ۳ به مراحل کسل‌کننده و تکراری و داستان سراسر ناقص، بدون کوچکترین جزئیات و بدون پایان‌بندی خلاصه می‌شود. اگر اوتروی مدرن وارفر ۲ را به خاطر آورید، صحبت‌های پرایس و دیگر اعضای تسک فورس ۱۴۱ نوید یک شبکه پیچیده و “قطع کردن سر مار” را در نسخه بعدی خود می‌داد؛ وعده‌هایی که کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ به هیچکدام آنها عمل نکرد.
هرچند که کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ در بخش داستانی ناامیدکننده و شکست خورده ظاهر شده اما در عوض و مانند نسخه پیشین خود، بخش چند نفره بسیار سرگرم‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد. علاوه بر آن، بخش زامبی نیز به بازی افزوده شده که البته با زامبی‌های کلاسیکی که در نسخه‌های قبلی تجربه کرده‌ایم زمین تا آسمان تفاوت دارد. اگرچه بخش چند نفره بازی اشتراکات فراوانی با بخش چند نفره نسخه قبلی (MW2) دارد و چندان دست پری از ایده‌های جدید ندارد، اما به لطف طراحی بسیار روان، گان پلی فوق‌العاده، مودهای آشنا و خوش‌ساخت و… این بخش بسیار سرگرم‌کننده است.
یکی از نکات قوت و هیجان‌انگیز در مورد بخش چند نفره، بازگشت مپ‌های کلاسیک MW3 به این بازی است. طراحی نقشه‌های کلاسیک واقعا خوب از آب درآمده است و حس نوستالژی را به بهترین شکل ممکن به بازیکن القا می‌کنند. علاوه بر این، پختگی گیم‌پلی باعث می‌شود که لذت بازی در این فضا چندین برابر شود.
گان‌پلی بازی، چه در بخش چند نفره و حتی در بخش داستانی، بازی را از یکنواختی نجات می‌دهد. برخی از مشکلات مربوط به ریکویل و باگ‌های محدود افکت‌های تصویری سلاح‌ها که در نسخه پیشین وجود داشت به صورت کامل حل شده‌اند و عملکرد سلاح‌ها به بهترین نحو ممکن بهینه‌سازی شده‌اند و اکنون عملکرد سلاح‌های در طبیعی‌ترین، بهترین و لذت‌بخش‌ترین حالت خود قرار دارند. البته یکی از نکاتی که شاید برای همه بازیکنان پررنگ نباشد اما حین تجربه بازی به چشم من می‌آمد، این نکته بود که تجربه اکثر سلاح‌ها شبیه به هم است؛ به عنوان مثال، شما تفاوت چندانی بین تجربه شلیک با یک AK و یک AR حس نخواهید کرد. این نبود تفاوت در SMGها بیشتر خود را نشان می‌دهد و اکثر مواقع حتی از خاطر می‌برید که با کدام سلاح در حال شلیک هستید، چون عملا تفاوت سلاح‌ها به آمار و ارقام آنها خلاصه شده است و در عمل حس نمی‌کنید که با سلاح متفاوتی شلیک می‌کنید.
علاوه بر گان‌پلی، طراحی‌های گرافیکی بازی در تمام بخش‌های آن یک شاهکار تمام عیار است. طراحی چهره‌ها، محیط، افکت‌های تصویری و صد البته صداگذاری‌‌های خارق‌العاده، باعث شده که مدرن وارفر ۳ هیچ کم و کسری در بخش بصری نداشته باشد. جلوه‌های بصری و صوتی در تک تک انفجارها، شلیک گلوله‌ها، کات‌سین‌ها و… باعث شده که بخش چند نفره بازی به بهترین نحو ممکن از آب در بیاید و بخش داستانی هم صرفا قابل تحمل‌تر شود.
یکی از نکات بسیار خوب که به بخش چند نفره مدرن وارفر ۳ اضافه شده این مورد است که می‌توانید از همان ثانیه اول تمام سلاح‌ها، باندل‌ها و اپراتورهای خود را از بازی قبلی (MW2) به این نسخه جدید انتقال دهید و نیازی به تلاش مجدد برای به دست آوردن آنها ندارید. بنابراین می‌توانید طبق چینش سلاح‌ها، پرک‌ها، لوازم مورد علاقه و… خود در نسخه پیشین به بازی خود ادامه بدهید و نیازی به تغییر تاکتیک برای به دست آوردن پیشرفت‌های قبلی خود ندارید. البته که این جابه‌جایی‌ها باعث شده که توازن قدرت برخی از سلاح‌ها با توجه به کلاس آنها به هم بخورد و بعضی از آنها، قوی‌تر از حالت عادی خود عمل کنند (مخصوصا در Assault Rifleها) که قطعا در آپدیت‌های بعدی این مشکلات به سرعت حل خواهند شد.
شاید تنها نقطه قوت بازی کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳، همین بخش چند نفره آن باشد. اگر نسخه پیشین این مجموعه یعنی MW2 را تجربه کرده باشید، قطعا به یاد دارید که بخش چند نفره آن یک شاهکار تمام عیار بود؛ مدرن وارفر ۳ نیز در بخش چند نفره بسیار شبیه به آن عمل کرده است و مشکل نیز دقیقا از همینجا شروع می‌شود! بدون ذره‌ای اغراق و در بهترین حالت، مدرن وارفر ۳ تنها می‌توانست یک DLC برای مدرن وارفر ۲ باشد، نه چیزی بیشتر از آن. اگر به مدرن وارفر ۳ به چشم یک بسته الحاقی نگاه کنیم، یک آپدیت بی‌نظیر برای بخش چند نفره مدرن وارفر ۲ ارائه می‌دهد که با بهبود و بهینه‌سازی مکانیک‌ها و سلاح‌ها، افزودن چند مود جدید، اضافه کردن ۱۶ مپ کلاسیک و خاطره‌انگیز با بهترین کیفیت و طراحی فوق‌العاده و حفظ باقی ایده‌های عالی مدرن وارفر ۲، به هرچه بهتر شدن بخش چند نفره مجموعه کمک می‌کند. اما مشکل از جایی شروع می‌شود که مدرن وارفر ۳ به عنوان یک بازی مستقل معرفی می‌شود و بازیکنان هم برای تجربه آن (نسخه پایه) ۷۰ دلار پرداخت می‌کنند؛ در این صورت خواهید دید که بخش چند نفره آن حرفی جدا از مدرن وارفر ۲ ندارد و عملا همان بازی است. البته که این چیزی از سرگرم‌کننده بودن آن کم نمی‌کند، ولی درواقع همین سرگرم‌کننده بودن هم تماما مدیون طراحی بخش چند نفره مدرن وارفر ۲ است و بازی جدید، مورد چشم‌گیری به آن اضافه نکرده است.
بخش زامبی کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳، با تمام زامبی‌هایی که با آنها در نسخه‌های قبلی خاطره ساخته‌اید فرق می‌کند و همین تفاوت مانند لکه سیاه جوهر در تمام خاطرات خوب گذشته پخش می‌شود! احتمالا بعد از حدود ۱۵ سال، همه ما به همان سیستم معروف کال آو دیوتی زامبی عادت داریم؛ فضاها و گذرگاه‌های تاریک، باریک و ترسناک، سیستم راند به راند، دستگاه‌های فروش، پوینت جمع کردن با استفاده از کشتن زامبی‌ها و خرج کردن این پوینت‌ها برای باز کردن نقاط جدید مپ یا خرید و آپگرید اسلحه و… . اما کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ به تمام تاریخچه زامبی پشت کرده و برداشت خود را از آن ارائه داده است؛ برداشتی که مانند تمام بخش‌های دیگر این بازی، رنگ و بوی وارزون را می‌دهد و اندک بویی از اصالت کال آو دیوتی نبرده است.
یکی از جذابیت‌های همیشگی بخش زامبی در سری کال آو دیوتی، محدود بودن نقشه و وادار شدن بازیکن به بازکردن مکان‌های جدید با پرداخت پوینت‌ها بود. علاوه بر این، ایجاد حس کنجکاوی و تلاش برای فهمیدن اسرار بی‌شمار این بخش و این نقشه‌ها، همیشه پای ثابت زامبی بوده است. خب، تا اینجای کار بهتر است بگویم که تک تک این موارد در بخش زامبی کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ به بی‌رحمانه‌ترین شکل از بین رفته‌اند و کوچکترین اثری از آنها موجود نیست.
بخش زامبی در یک مپ بسیار بزرگ جریان دارد، به قدری بزرگ که برای جا‌به‌جا شدن در آن مجبور به استفاده از وسایل نقلیه هستید! در زامبی‌های گذشته، پس از چند راند به قدری سرعت و ضرباهنگ بازی بالا می‌رفت که شما حتی ثانیه‌ای برای فکر کردن و چیدن استراتژی‌های خود فرصت نداشتید و همین سرعت بسیار بالای بازی بود که به آن هیجانی وصف‌نشدنی می‌بخشید و در یک کلام، این بخش را تبدیل به یک “زامبی” واقعی می‌کرد. اما در زامبی مدرن وارفر ۳، بزرگی نقشه و از بین رفتن فرمت طراحی نقشه‌های گذشته و دگرگون شدن کلی حالت زامبی باعث شده است که سرعت بازی به طرز عجیبی کند شود و بخش بزرگی از هیجان گذشته از بین برود.
نقشه گسترده این بازی باعث شده که شما همیشه فرصت لازم برای دست به سر کردن زامبی‌ها و فکر کردن به حرکت‌ها و استراتژی‌های بعدی را داشته باشید. از طرف دیگر، گستردگی نقشه این اطمینان را به شما خواهد داد که هیچ Jump Scare خاصی انتظار شما را نمی‌کشد؛ چرا که عملا دیگر هیچ فضایی برای گیر افتادن و روبهرو شدن ناگهانی با زامبی‌ها وجود ندارد.
تقریبا هیچکدام از چالش‌های همیشگی بخش زامبی در این بازی شما را مشغول نمی‌کند. شما در بخش زامبی مدرن وارفر ۳، هیچوقت نگران تمام شدن گلوله‌های خود نیستید، هیچوقت گیر افتادن در نقاط تنگ نقشه ذهن شما را مشغول نمی‌کند، دیگر جمع کردن پوینت و باز کردن نقاط جدید نقشه و خرید اسلحه دغدغه اصلی شما نیست، باس‌فایت‌ها به چالش بزرگی برای شما تبدیل نمی‌شوند و… . بنابراین شلیک کردن به زامبی‌ها تفاوت خاصی نسبت به مبارزه با دشمن‌های بخش داستانی ندارد و تمام این موارد دست به دست هم می‌دهند تا نهایتا بخش زامبی کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ تنها برای دقایقی قابل تحمل باشد و ریتم کند آن بعد از گذشت مدتی شما را کاملا کلافه و خسته می‌کند. اوضاع زامبی در حالت تیمی بهتر است اما اگر به صورت سولو بازی کنید، این حوصله سربر بودن حتی بیشتر به چشم می‌آید.
به عبارت کلی، روح همیشگی بخش زامبی به صورت کامل در مدرن وارفر ۳ از بین رفته است و اینطور به نظر می‌رسد که الزام اسلج‌همر برای ساخت این بخش، (آن هم در سری MW!)، فقط و فقط پوشش دادن بی‌محتوایی بخش‌های دیگر بازی باشد.
کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳ شاید می‌توانست به عنوان یک DLC موفق عمل کند، اما حضور آن به عنوان یک نسخه اصلی توقعات بزرگی را ایجاد می‌کند. بخش داستانی بازی حتی ارزش پرداختن به آن را ندارد و بخش زامبی فقط برای دقایقی جذابیت دارد و بعد از آن به تجربه‌ای کاملا حوصله سر بر تبدیل می‌شود و شاید تنها نکته مثبت بازی علاوه بر مسائل فنی، بخش چند نفره بسیار جذاب آن باشد. کال آو دیوتی مدرن وارفر ۳، کوچکترین وجه اشتراکی با یک کال آو دیوتی واقعی ندارد و بیشتر به بهانه‌ای برای پر کردن تقویم ۷۰ دلاری امسال اکتیویژن شباهت دارد.
کال آو دیوتی مدرن وارفر 3، عنوانی است که احتمالا تا سال‌های سال به عنوان لکه ننگی بر روی مجموعه کال آو دیوتی باقی بماند. بخش داستانی کال آو دیوتی مدرن وارفر 3 به هیچ عنوان راضی‌کننده نیست و حتی شاید مدال یکی از بدترین داستان‌های تاریخ کال آو دیوتی را نیز با خود حمل کند. بخش چند نفره بازی فوق‌العاده و بسیار سرگرم‌کننده است و نسبت به MW2 پیشرفت‌هایی داشته اما بخش زامبی آن یک ناامیدی بسیار بزرگ دیگر است. قطعا حتی طرفداران پر و پا قرص سری هم انتظار پرداخت هزینه 70 دلاری، فقط و فقط برای یک بخش چند نفره را ندارند و به عنوان کلام آخر، قواره نام "کال آو دیوتی" برای مدرن وارفر 3 بسیار گشاد است.
تغییراتی مثبت در برخی زمینه‌ها مثل Loadout
بخش زامبی بی‌روح
عدم توجیه برچسب قیمت ۷۰ دلاری
