بررسی بازی The Dark Pictures: House of Ashes

بالاخره بازی The Dark Pictures: House of Ashes توسط استدیوی Supermassive Games منتشر شد. این بازی به‌عنوان سومین قسمت از فصل اول این فرانچایز ظاهر می‌شود که یک اثر ترسناک سینماتیک با المان‌های ” اثر پروانه‌ای ” می‌باشد؛ که یعنی انتخاب‌ها و تصمیمات بازیکن تاثیر اساسی در سرنوشت شخصیت‌ها و داستان بازی دارند و تصمیمات کوچک ممکن است بعد‌ها به اتفاقات بزرگتری ختم شوند.

البته با توجه به گفته‌های این استدیو، این مجموعه حداقل برای یک فصل دیگر ادامه دارد. Supermassive Games ورود به دنیای بازی‌های ترسناک را در سال ۲۰۱۵ و با Until Dawn شروع کرد که تا به امروز هم یکی از گل‌های سرسبد این استدیو به شمار می‌رود؛ با استقبالی که از Until Dawn و فرمولی که در آن پیاده‌سازی شده بود انجام شد، این استدیو تصمیم گرفت تا پروژه‌ی The Dark Pictures را استارت بزند و امروز ما شاهد سومین ثمره‌ی این پروژه یعنی The Dark Pictures: House of Ashes از سوی این استدیوی بااستعداد هستیم. در ادامه با پیکسل آرتس همراه باشید.

 در بررسی بازی The Dark Pictures: House of Ashes سعی شده با پوشاندن برخی از جزئیات داستان بازی، تا حد ممکن از اسپویل پرهیز شود.

مثل اینکه بعد از فرار از یک کشتی تفریحی که جای انسان‌ها ارواح تعطیلاتشان را در آنجا می‌گذرانند یا قصه‌ی فرار از شهر جن‌زده‌ی Little Hope که دقیقا همانند اسمش برای فرار از آنجا امید بسیار اندک بود، حال نوبت رسیده به داستان چند سرباز ارتش آمریکا که برای پرده برداشتن از سلاح‌های شیمیایی صدام حسین به عراق می‌روند و اما روحشان هم از ماجرای پیش رویشان خبر ندارد. این دسته از داستان‌ها اغلب در فیلم‌هایی مثل Alien و Dog Soldiers دیده می‌شوند ولی در House of Ashes این موضوع کمی متفاوت تر است؛ گرچه هنوز هم شاهد برخی موارد کلیشه‌ای در داستان بازی هستیم اما خوشبختانه Supermassive Games از پس داستان تقریبا خوب درآمده و با وجود کمی سطحی بودن آن، درست برعکس چیزی است که بازیکنان فکر می‌کنند. این خود بازی است که با آنها بازی میکند.

البته شاید طرفداران این سبک از اینکه در نقش سربازانی خبره با تجهیزات جنگی قرار می‌گیرند کمی خوشحال شوند که حداقل برای خطر‌های پیش‌رو آماده هستند اما نه! احساس ابرقهرمان بودن نکنید! چون اگر کل خشاب اسلحه‌تان را هم روی این هیولا‌ها خالی کنید، احتمالا کمی آنها را قلقلک بدهید و کمی برای خود زمان بخرید. تمام این داستان‌ها از ۴۲۶۰ سال قبل در سرزمین بین‌النهرین سرچشمه می‌گیرند که پادشاهی تشنه‌ی قدرت و خسته از بی‌توجهی خدایان به‌نام Naram Sin، به شهر Nippur حمله کرده و مقبره‌ی مقدس آنرا نابود می‌کند؛ سرانجام این کار وی باعث برانگیختی خشم خدایان و نفرین کردن Naram Sin می‌شود تا در نهایت او و حکومتش را به طور کلی از صحنه‌ی روزگار محو کنند.

در The Dark Pictures: House of Ashes پنج شخصیت قابل بازی وجود دارد که بعد از اتمام بخش آغازین یا Prologue  در دسترس هستند و هرکدام هم داستان‌های پیش زمینه‌ی خود را دارند. از جدال رومانتیک یک افسر CIA با یک سرجوخه گرفته، تا سربازی که در روز تولد فرزندش، سر از چنین معبد نفرین شده‌ای در می‌آورد. البته بعضی از این کاراکتر‌ها واقعا پتانسیل بیشتری داشتند که در طول بازی بدرخشند. بازیکنان باید با انتخاب‌های درست آنها را از دام تاریکی به سمت نور هدایت کنند، تصمیم بگیرند به چه کسی اعتماد و یا خیانت کنند، برای زنده ماندن با دشمن خود همکاری کنند و یا رابطه‌ی هر شخصیت را با دیگری بهتر یا بدتر کنند، و اگر در این مسیر اشتباهی مرتکب بشوند به سرنوشت نه‌چندان خوبی دچار می‌شوند که در بعضی مواقع از یک مرگ ساده هم بدتر است.

می‌شود گفت که در بیشتر اثر‌های ترسناک، ریشه‌ی خطر و تهدید اصلی حتی تا اواسط داستان ناشناخته باقی می‌ماند تا مخاطب و شخصیت‌های داستان، حس ترس و درماندگی مشترکی را بین یکدیگر تجربه کنند. چیزی که در Little Hope کمی شاهد آن بودیم. اما این بار Supermassive Games فرمول خود را کمی تغییر داد که تقریبا موفقیت آمیز بود. اینکه بدانید همین الان ممکن است یک خفاش غول پیکر ضدگلوله از ناکجا اباد به شما حمله‌ور شود و احتمالا شما را وادار می‌کند تا سناریو‌های مرگتان را توسط آن زیر و رو کنید، بسیار ترسناک تر از این است که اصلا ندانید تهدیدی وجود دارد یا نه، و اگر دارد چیست و چقدر خطرناک است؟

این‌ها سوال‌هایی است که طرفداران این سبک مدام از خود می‌پرسند و بی‌شک از پرسیدن آنها لذت می‌برند. ولی هرازگاهی نیاز است به نوع ترساندن مخاطب کمی تنوع داد تا احساس نکند که مدام در هر اثر ژانر ترس دارد فیلم Texas Chainsaw Massacre را دوباره با شخصیت‌ها و داستان‌های مختلف می‌بیند؛ و Supermassive Games درست همین کار را انجام داده است.

بازی The Dark Pictures: House of Ashes از سه حالت مختلف پشتیبانی می‌کند. حالت تک نفره که شما به‌عنوان تمام شخصیت‌ها بازی می‌کنید و تصمیم می‌گیرید، حالت Movie Night که مخصوص یک شب ترسناک برای شما و دوستانتان است و تا سقف ۵ بازیکن بصورت آفلاین می‌توانید به نوبت کنترل شخصیت‌های منتخب خودتان را به‌دست بگیرید و حالت Shared Story که شما و دوستتان می‌توانید با یکدیگر بصورت آنلاین به بازی بپردازید و لحظاتی جذاب و دلهره‌آور را با یکدیگر رقم بزنید.

حال بیایید نگاه تکنیکال تری به The Dark Pictures: House of Ashes داشته باشیم. همانند بازی‌های قبلی این سری، در House of Ashes هم شاهد همان فرمول و گیم‌پلی‌ حاکم بر نسخه‌های قبلی این سری هستیم و بازی از این نظر تغییری نکرده و از استاندارد اثرات این ژانر که نظیرش را در بازی‌های شرکت Telltale دیدیم پیروی می‌کند؛ به طوری که بازیکن را در فضای باز قرار می‌دهد و او می‌تواند در آنجا به اکتشاف و تعامل با محیط بپردازد و در نهایت با پیشرفت داستان، بازیکن طی اتفاقاتی به محیط بعدی می‌رود و در میان این بالا و پایین‌ها، وی باید تصمیماتی بگیرد و یا در Quick Time Event‌ها کار خاصی را به انجام برساند که همچنین موفقیت ‌آمیز بودن یا نبودن این اعمال هم تغییراتی را در داستان بازی ایجاد می‌کنند.

دوربین بازی به حالت Over-The-Shoulder ( روی شانه ) تغییر یافته و اغلب در فضا‌های بسته یا غار‌ها کاملا به بازیکن حس کلاستروفوبیا یا ترس از فضا‌های بسته را القا می‌کند؛ اما کنترل کاراکتر‌ها کمی آشفته به نظر می‌رسند و حالتی خشک دارند و تعامل شما با محیط صرفا به دیدن نامه‌ها و یکسری اشیاء خلاصه می‌شود. نکته‌ی جالب دیگری هم که توجهم را جلب کرد وجود تعدادی تخته سنگ با حکاکی‌ و تصاویر الهام گرفته شده از اساطیر مصری بود که با برداشتن آنها، کاراکتر شما یک پیش‌بینی خاص را درمورد مرگ خودش که در آینده اتفاق می‌افتد را می‌دید و این به هوش و زکاوت بازیکن بستگی دارد تا جلوی آن اتفاق را بگیرد.

یکی از نکات مثبت راوی بازی است که The Curator ( به معنی کتابدار ) نام دارد که به شما هرازگاهی در نقاط متعدد داستان سر می‌زند و در مورد تصمیماتی که در طول بازی گرفتید با شما صحبت می‌کند و برخی از مواقع با چند ضرب المثل و معما به شما کمک می‌کند؛ درست مثل آن تخته سنگ‌‌های پیشگو. و اما تصمیمات شما. هر کاراکتر شخصیت و روحیه‌ی مخصوص خودش را دارد اما این شما هستید که تایین می‌کنید تا چه رویکردی را در مواجهه با اتفاقات بازی پیش بگیرند، از روی احساسات تصمیم بگیرند و یا از روی منطق؟ انتخاب با‌ شماست. هر تصمیم می‌تواند ناجی جان شما و دیگران در شرایط سخت باشد و همچنین بعضی مواقع، ریسک کردن می‌تواند به معنای نجات جان یک فرد یا کل گروه شود؛ اما بایستی محتاط باشید تا بیش از حد خطر نکنید؛ چون شما ابرقهرمان نیستید!

صحبت از ابرقهرمانان شد و اولین چیزی که به ذهنم رسید، کاراکتر Salim بود؛ در طول بازی مخصوصا مراحل پایانی آن، واقعا به او شک کردم که شاید او قدرت‌های فرازمینی داشته باشد! شاید هم فقط شانس بود که به او کمک می‌کرد چون با وجود ترس دیگر کاراکتر‌ها از موجوداتی که Salim اسم آنها را Vampire یا خون‌آشام گذاشته، او با شجاعتی خاص و تنها یک تکه میله طوری مبارزه می‌کرد که فکر کنم همین روز‌هاست که کمپانی DC، شخصیت رابین را اخراج کند و Salim شگفت انگیز را به جای او بیاورد!

مبارزات کاملا رضایت بخش طراحی شده‌اند و استدیوی Supermassive Games موفق شده تا بازی The Dark Pictures: House of Ashes را مخصوصا در بخش‌های پایانی بازی بسیار جذاب و میخکوب کننده طراحی کند که بازیکنان همیشه چشم و گوش خود را برای خطری که در کمین است آماده نگه دارند و آن حس خاص درماندگی تا لحظه‌ی آخر بازی به‌همراهشان باشد. از مبارزات که بگذریم می‌رسیم به تجربه‌ی بصری و صداگذاری بازی The Dark Pictures: House of Ashes، طراحی شخصیت‌ها، موشن کپچر و حرکات صورت آنها کاملا پرجزئیات و واقع‌گرایانه طراحی شده و باعث شده بازی حس سینماتیک بیشتری به خود بگیرد و مخاطب را وادار به همدردی با شخصیت‌ها و عرق شدن در محیط بازی کند.

البته در هنگام تجربه شاهد مشکلات فنی متعددی از جمله بی کیفیت بودن بافت محیط و Texture Pop-in شدید با وجود اجرای بازی تحت حافظه‌ی SSD و بر روی دو کنسول نسل نهمی ایکس باکس سری اس و ایکس بودیم که متاسفانه کمی توی ذوق میزد اما با گذشت از این موارد، طراحی بصری The Dark Pictures: House of Ashes بسیار خوب انجام شده و حس یک بازی ترسناک نسل بعدی واقعی را برای طرفداران به ارمغان می‌آورد. از نظر صداگذاری هم، خوشبختانه استدیوی Supermassive games در کار خود موفق بوده و شاهد حضور بازیگرانی از جمله Ashley Tisdale و Alex Gravenstein هستیم که خوب از عهده‌ی کار خود بر می‌آیند؛ همچنین جامپ اسکیر‌ها، موسیقی و افکت‌های صوتی کمک می‌کنند که The Dark Pictures: House of Ashes هرلحظه در ترساندن شما موفق‌تر از قبل شود.

سخن آخر: Supermassive Games با The Dark Pictures: House of Ashes، برای سومین بار هم ثابت کرد که در ساخت بازی‌های ترسناک، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و در کنار برخی مشکلات جزئی در روایت و شخصیت پردازی، می‌تواند تا سال‌ها طرفداران را خوشحال و وحشت‌زده نگه‌ دارد. اگر می‌خواهید در کنار دوستان خود، شبی به‌یادماندنی و صدالبته ترسناک را تجربه کنید و به اعماق معبدی نفرین شده بروید تا راز و رمز آنرا کشف کنید، House of Ashes را از دست ندهید.

بررسی انجام شده بر اساس نسخه ی ایکس باکس سری اس انجام شده است.

+ شخصیت پردازی خوب و داستانی تقریبا جذاب
+ ارزش تکرار بالا
+ تجربه‌ی بصری و صوتی به نسبت خوب در کنار مشکلات جزئی
+ مبارزات هیجان انگیز مخصوصا در بخش های پایانی بازی

- روایت داستان می توانست ریتم بهتری داشته باشد
- برخی مشکلات گرافیکی از جمله Texture Pop-in و سینک نبودن صدا در برخی مواقع
- استفاده نکردن از پتانسیل بعضی کاراکتر ها در طول داستان بازی



امتیاز بازی : 8 [عالی ]

این بازی ارزش زمان و هزینه شما را دارد. این بازی تغییری «پایه‌ای» در ژانر خود ایجاد نمی‌کند و تنها به تقویت پایه‌های گذاشته شده توسط بازی‌های بزرگ بسنده می‌کند. مطمئنا طرفداران ژانر بازی از آن لذت می‌برند. در این بین مشکلاتی نیز در بازی دیده می‌شود که البته بخاطر کیفیت دیگر بخش‌ها، تاثیر آن‌ها را به‌ندرت حس می‌کنیم. ممکن است در این بین مشکلاتی وجود داشته باشد اما به‌هیچ‌عنوان به تجربه اصلی بازی لطمه‌ای وارد نمی‌کند.

عالی