چرا بازی‌های ورزشی نباید سالانه عرضه شوند

به عنوان یک نویسنده و منتقد بازی‌های ورزشی هر زمان که با کسی در مورد آخرین نسخه از بازی‌هایی مثل Madden NFL یا NBA 2K صحبت می‌کنم، اولین سؤالی که همیشه دریافت می‌کنم این است که اگر نسخه سال گذشته را خریده‌ام، باید امسال هم بازی را بخرم؟ قبلاً باید بیشتر به این فکر می‌کردم که آیا به یک گیمر ورزشی توصیه کنم آخرین نسخه را انتخاب کند یا خیر اما در چند سال اخیر بازی‌ها دقیقاً به این شکل بوده‌اند، تکراری.

اکنون پاسخ من همیشه این است که چقدر ویژگی‌های ظاهری امسال برای شما مهم است؟ داشتن آخرین فهرست بازیکنان چقدر اهمیت دارد؟ اگر این موارد چندان برایتان مهم نباشد پاسخ من این است که یا منتظر تخفیف خوردن بازی باشید یا همان بازی سال گذشته را ادامه دهید. با گذشت زمان این وضعیت همه‌ساله بدتر هم می‌شود.

اخیراً توسعه دهنده Madden تلاش کرده است تا تأکید بیشتری بر حالت فرانچایز که البته آن هم به علت درخواست‌های مکرر هواداران بوده است بازی را بهتر کند؛ سری  NHLهم پیشرفت‌های مختلف گیم‌پلی را پیاده‌سازی کرده است. ولی مجموعه NBA 2K که زمانی مورد تحسین بود بی‌تفاوت‌ترین بازی ورزشی نسبت به خواسته هواداران است و هر سال مخاطبانش را استثمار می‌کند.

دفاعی که همیشه برای بازی‌های ورزشی ارائه می‌شود این است که چرخه‌های توسعه کوتاهی دارند زیرا باید در شروع هر فصل ورزش مورد نظر، در بازار ظاهر شوند؛ این دفاع از جهات مختلفی منصفانه است. همچنین بعید است که توسعه دهندگان کسانی باشند که تصمیم نهایی را برای انتشار یک بازی می‌گیرند؛ این تصمیم احتمالاً از سوی صاحب مجوز یا ناشر می‌آید.

با این حال ژانر ورزشی تنها دسته نیست و EA Sports یا ۲K Games تنها ناشرانی نیستند که به دلیل زمان‌بندی انتشار سالانه مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. اما خوشبختانه اخیراً دیگر مجموعه بازی‌ها، ناشران و ژانرهایی که در گذشته مورد انتقاد قرار گرفته‌اند راه‌هایی برای کاهش یا دور زدن این مشکل پیدا کرده‌اند. مثلاً Capcom قبلاً به دلیل رویکردش در انتشار نسخه‌های جدید عناوین Street Fighter خود بدنام بود.

آنان برای رفع این انتقادات Street Fighter V را به عنوان پلتفرمی منتشر کردند که در طی چندین سال تکامل یافت. در زمان عرضه، بازی Street Fighter V به سختی مورد علاقه شخص من بود اما گروه سازنده به کار روی آن و بهبود اثر خود ادامه داده و مشخص شد که این سری باسابقه می‌تواند از حالت سنتی عرضه فاصله گرفته و به پلتفرمی قابل به‌روزرسانی بدل شود.

در مورد دیگر مجموعه بازی‌ها که در گذشته به خاطر برنامه‌های سالانه انتشارشان مورد انتقاد قرار گرفته بودند چطور؟ گزینه‌هایی که بلافاصله به ذهن می‌رسند بازی‌های Call of Duty و Assassins Creed هستند. خوشبختانه Assassins Creed در سال‌های اخیر از روش انتشار سالانه فاصله گرفته است؛ در عوض زمین‌های بازی عظیمی را در نسخه‌هایی مانند Odyssey و Valhalla به بازیکنان ارایه داده شده‌اند. سپس دنیاهای این بازی‌ها با به‌روزرسانی‌های عظیم پولی و رایگان در سال‌های بعد گسترش می‌یابد.

روش دیگر این است که بازی‌ها توسط استودیوهای مختلف یا حتی چندگانه توسعه یابند. برای نمونه برای سری Call of Duty به جای قربانی کردن تقویم انتشار سالانه، توسعه هر نسخه از بازی به صورت چرخشی به سه توسعه دهنده اصلی شامل Infinity Ward، Treyarch و Sledgehammer Games سپرده می‌شود. در کنار این، بازی رایگان Warzone هم همیشه در دسترس است.

همان‌طور که چشم‌انداز چگونگی پیشرفت بازی‌ها در ژانرهای مختلف در سال‌های اخیر را می‌بینیم متوجه می‌شویم روش انتشار سالانه قدیمی به نظر می‌رسد. توسعه‌دهندگان اکنون می‌توانند به‌روزرسانی‌های عظیمی برای عناوین خود منتشر کنند که به طور اساسی بخش‌هایی از بازی‌ها را مدت‌ها پس از انتشار تغییر می‌دهند. مثلاً برای بازی Madden NFL 22 با یک اصلاح مهم در بازی از این توانایی استفاده شد.

سؤال اینجاست که چرا ناشر بازی این مفهوم را در پروژه‌ای چندساله اعمال نمی‌کند؟ یعنی چرا نمی‌توانم نسخه‌ای از Madden را بخرم و سپس برای چند سال آینده فهرست سالانه بازیکنان و به‌روزرسانی ویژگی‌ها را در قالب محتوای فصلی ارزان‌تر خریداری کنم؟ این امر همچنین از انشعاب جامعه آنلاین جلوگیری می‌کند. بدین روش زمانی که به‌روزرسانی جدیدی از بازی، چند سال بعد عرضه می‌شود به تکامل بازی اصلی کمک می‌کند.

در مصاحبه با توسعه دهندگان مختلف بازی‌های ورزشی، یکی از نکات مهمی که بدان اشاره داشتند این بود که خود ورزش‌ها سال به سال آن‌قدر تکامل نمی‌یابند و این، نوآوری در بازی‌هایی که بر اساس آن ورزش‌ها ساخته شده‌اند را دشوار می‌کند. از این روی با گذار به یک رویکرد پلتفرم محور، این انتظار کاهش می‌یابد که هر سال باید تغییراتی اساسی را شاهد باشیم.

باور کنید یا نه شرکت EA Sports در حال حاضر یک بازی دارد که تا حدودی به این شکل عمل می‌کند. سری بازی‌های UFC به طور سنتی در یک چرخه دوساله کار می‌کنند و هر شماره جدید بر اساس پیشرفت‌های انجام شده در بازی‌های گذشته ساخته می‌شود. این‌طوری بازی هنوز در حالت‌های مختلف بازی تک نفره و آنلاین نوآوری دارد. مسلماً ورزش UFC فصل‌های مشخص و تعریف‌شده‌ای مانند فوتبال و بسکتبال ندارد اما این نشان می‌دهد که حداقل یک تقویم انتشار دوسالانه می‌تواند برای محصولی ورزشی مفید باشد و حتی منجر به نوآوری و تکامل بیشتر در آن شود.

البته عوامل متعددی وجود دارد که از کنترل توسعه دهندگان خارج هستند. همان‌طور که قبلاً اشاره شد ممکن است که بسیاری از قراردادهای مجوز، مخصوصاً قراردادهای انحصاری و محدود کننده، ناشر را ملزم به انتشار یک نسخه سالانه از بازی کنند. علاوه بر این بسیاری از این بازی‌های سالانه بدون توجه به انتقادات فروش خوبی دارند. به عنوان مثال بازی جدید Madden NFL در ماه آگوست منتشر شد و به سرعت به یکی از بازی‌های محبوب سال ۲۰۲۱ تبدیل شد و به عنوان پرفروش‌ترین بازی در طول ماه انتشار خود دست یافت.

به همین ترتیب هر دو بازی FIFA 22 و NBA 2K 22 در ماه انتشار خود فروش بالایی داشتند و به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم فروش قرار گرفتند. این رکورد تنها توسط Madden NFL 22  شکسته شد که بار دیگر به عنوان پرفروش‌ترین بازی برای دومین ماه سلطنت کرد. اما این نسخه جدید Madden برخلاف فروش خوبش، میانگین امتیازی که در وب‌سایت متاکریتیک برای کنسول پلی‌استیشن ۵ به دست آورد به نمره پایین‌تر از معمول شصت و هشت دست یافت.

برای اینکه وضعیت موجود برنامه و روش انتشار بازی‌ها تغییر کند، هم لیگ‌ها و هم ناشران این بازی‌ها باید شواهد قابل اثباتی از ضروری بودن یا بهتر بودن یک تغییر اساسی را ببینند. متأسفانه این تنها در صورتی رخ می‌دهد که این بازی‌های پرچم‌دار در بازار با شکست مواجه شوند یا ناشری دیگر روش موفقیت‌آمیز متفاوتی را امتحان کند. تا آن زمان احتمالاً صنعت بازی در همین برنامه عرضه سالانه بازی‌های ورزشی گیر خواهد بود.

ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا شاهد باشیم که یک ناشر اصلی از سری بازی‌های ویدیویی ورزشی از روش انتشار جدیدی استقبال کند، اما مطمئناً به طور فزاینده‌ای آشکار خواهد شد که وضعیت فعلی باید تغییر کند. کنار گذاشتن مدل عرضه سالانه برای چندین  بازی غیر ورزشی مثمر ثمر بوده است و منطقی است که می‌تواند در فضای بازی‌های ورزشی نیز بسیار خوب عمل کند. اکنون سؤال این است که کدام ناشر یا لیگ ورزشی واقعاً مایل است این ریسک را بپذیرد و با مرغ تخم طلای عناوین ورزشی سالانه که برای دهه‌ها مدلی ثابت داشته‌اند دست و پنجه نرم کند.