بعد از یک تاخیر نسبتا طولانی، جدیدترین محصول استودیو Flying Wild Hog یعنی بازی Shadow Warrior 3 بالاخره منتشر شده و یک بار دیگر شما را به قلع و قمع شیاطین دعوت می‌کند. اما آیا این نامه دعوت ارزش تیز کردن شمشیرها و پر کردن خشاب‌هایتان را دارد؟ یا اصلا می‌تواند نسبت به نسخه دوم پیشرفتی حاصل کند و تکامل سه‌گانه Shadow Warrior را نشان دهد؟ در بررسی بازی Shadow Warrior 3 همراه پیکسل آرتس باشید تا جواب این سوال‌ها را پیدا کنیم.
داستان بازی دوباره حول محور Lo Wang می‌چرخد. او باز هم باید نقش قهرمان و ناجی را ایفا کند و دنیا را از شر اژدهای جهان‌خوار نجات دهد. کلیت داستان بسیار کلیشه‌ای و تکراری است، نه حتی در مقایسه با دیگر آثار رایج بازار، بلکه در مقایسه با عناوین قبلی سری. اگر چشم‌مان را نسبت به کلیشه‌ای بودن داستان ببندیم شاید بتوان خروجی مناسبی از آن در آورد. تم و فضای داستان ترکیبی است از دنیای مدرن، افسانه‌های ژاپنی و اسطوره‌های ژاپنی. بازی موارد بسیاری را از فرهنگ شرق الهام گرفته و سعی می‌کند مخلوطی از آنها را به مخاطب نشان دهد، اینکه اگر هیولاهای باستانی وارد دنیای ما می‌شدند چه اتفاقاتی می‌افتاد و چطور با جهان مدرن خو می‌گرفتند.
روایت داستان بیشتر از دید Lo Wang اتفاق می‌افتد و دید بازی Shadow Warrior 3 به اتفاقات کاملا اول شخص است. بسیاری از جزئیات نیز از طریق دیالوگ‌هایی که در جریان گیم‌پلی رد و بدل می‌شوند روایت می‌گردد و گاهی اوقات نیز شاهد سولی‌لوگ گویی Lo Wang هستیم (وقتی که کاراکتر با خودش صحبت می‌کند) و این شاید برای روایت قصه چندان جذاب نباشد، مخصوصا که برخی از آنها هنگام مبارزه ابراز می‌شوند و عملا شما را در دو راهی «پی بردن به داستان به ازای کشته شدن» یا «کشتن دشمنان به ازای از دست دادن برخی جزئیات داستانی» قرار می‌دهند؛ موضوعی که در JRPGها بیش از همه نمود دارد و این بار به بازی Shadow Warrior 3 هم نفوذ کرده.
شخصیت‌پردازی‌ها در حد همان نسخه دوم است. Lo Wang همچنان یک قهرمان بی‌باک و کله‌شق است، و پیرمردی که Zilla نام دارد هم همان کاراکتر بدعنق را حفظ کرده. انگار سازندگان چیزی برای اضافه کردن به این شخصیت‌ها ندارند و فکر می‌کنند که آنها را به تکامل رسانده‌اند، در حالی که چنین نیست و جا برای آشنایی مخاطب با کاراکترها بسیار زیاد است اما به آن دقتی نمی‌شود. Lo Wang در ۵۰ درصد مواقع چرت و پرت می‌گوید، شوخی می‌کند و حالتان را بهم می‌زند. ابدا با شوخی و جوک در بحبوحه نبرد با شیاطین باستانی مخالف نیستم، اما این مقدار جوک می‌توانست اولا: کمتر شود تا بازی لوس نشود، ثانیا: بهتر نوشته شوند تا فکر نکنیم که Lo Wang هم یکی از شوهرخاله‌های بی‌نمک فامیل است که فکر می‌کند باید با همه چیز شوخی کند و خودش هم بخندد. شاید فکر کنید بیش از حد به این مزه پراکنی‌های کاراکتر اصلی گیر می‌دهم و نیازی به این مقدار انتقاد نیست، اما باور کنید وقتی که بعد از ۴ یا ۵ ساعت باز هم همان شوخی‌های سطحی و کرینج را از زبان Lo Wang می‌شنوید با خود آرزو می‌کنید که کاش این بشر اصلا زبان نداشت!
گیم‌پلی بازی از چند بخش مختلف تشکیل شده: پلتفرمینگ و مبارزات. در عرصه پلتفرمینگ بازی Shadow Warrior 3 چیز جالبی برای ارائه ندارد. نه خلاقیتی در این بخش دیده می‌شود و نه نوآوری‌ای. فقط اضافه شدن یک قلاب (Grappling Hook) را شاهد هستیم که حتی خود بازی هم در یک دیالوگ این مورد را به سخره می‌گیرد و می‌گوید «این هم که جدیدا خیلی مُد شده!». چه بخواهیم و چه نخواهیم بازی Shadow Warrior 3 می‌خواهد پا دنبال جای پای Doom بگذارد، و این بازی را ناچار می‌کند که در ژانر ران اند گان دسته بندی شود؛ و همین مورد برای زیر سوال رفتن طراحی مراحل کافی است. پلتفرم‌ها تکراری هستند و طراحی مراحل نیز اصلا تنوعی به این بخش نمی‌دهد. ترکیب حرکاتی مثل دویدن و پریدن و استفاده از قلاب هم بعد از مدت کوتاهی تکراری می‌شود و از نیمه اول بازی که بگذرید برایتان حکم تکلیفی اجباری را خواهند داشت که برای جلو بردن داستان مجبورید تکرارش کنید.
مبارزات هم دقیقا مثل دیگر اجزای بازی در نگاه اول جذاب است. تمام سلاح‌های بازی در ۳۰ درصد ابتدایی بازی به شما داده می‌شود و از همین مورد می‌توان کمبود تنوع در آنها را فهمید. دشمنان بازی هم در همین بازه به کاربر معرفی می‌شوند و در وهله نخست با خود خواهید گفت که چقدر تعداد دشمنان زیاد است و تنوع زیادی دارند، اما بعد از چند ساعت متوجه می‌شوید که بازی هر آنچه در چنته داشته را در همان دو سه ساعت اول رو کرده و دیگر چیزی برای سورپرایز کردن کاربر در آستین ندارد. به نظر من این ایراد ناشی از ضعف کارگردانی است، چرا که او باید تعیین کند که چیدمان محتوا به چه شکل باشد و بازیکن در چه مرحله‌ای، با چه چیزی مواجه گردد. شالوده اصلی مبارزات اما زیباست، خون و خون‌ریزی به مقدار زیادی وجود دارد و همان DNA اصلی و معروف Shadow Warrior را در خودحفظ کرده است. سلاح‌ها و کارکردشان خوب است و شمشیر هم که امضای منحصر به‌فرد بازی Shadow Warrior 3 است در این میان سعی دارد سوگلی ماجرا باشد. متاسفانه برخلاف نسخه دوم شما قادر به انجام حرکات مختلف و شخصی‌سازی شده با شمشیر نیستید، و جز چند حرکت معدود و تکراری نمی‌توانید هنر شمشیرزنی Lo Wang را به رخ اهریمنان باستانی بکشید؛ بلکه با فشردن پشت سر هم یک دکمه فقط باید صفحه را خونین و مالین کنید و گاهی اوقات از شلوغ بودن ماجرا هیچ چیزی هم نفهمید! اگر Doom را بازی کرده باشید حتما می‌دانید پس از کمی پلتفرمینگ به محیطی می‌رسید که قرار است نبرد در آنجا رخ دهد. شیاطین ناگهان ظاهر می‌شوند و فضایی محدود در اختیار شما قرار می‌گیرد تا با دویدن و پریدن و شلیک کردن (و در این مورد، شمشیر زدن) حساب دشمن را برسید. بازی Shadow Warrior 3 در طراحی این محیط‌های جنگ اصلا قوی نیست، طوری که با خود حس خواهید کرد «مگه همین نیم ساعت پیش اینجا نبودم؟!» و همه اینها ناشی از ضعف در طراحی مراحل و محیط است.
یکی دیگر از مورادی که می‌توانست به تنوع بازی کمک کند و آن را کمی از یکنواخت بودن خارج کند درخت مهارات است، که Shadow Warrior 3 در این زمینه هم حسابی خسته و بی‌حوصله است. مهارات و قابلیت‌هایی که Lo Wang می‌تواند به دست آورد ابدا در گیم‌پلی قابل لمس کردن نیستند، شما نمی‌توانید حرکت جدیدی یاد بگیرید و صرفا باید به موارد پیش پا افتاده‌ای مثل افزایش میزان آسیب زدن به دشمن و امثالهم راضی باشید. مهارت‌ها نیز خیلی کم هستند و تعداد زیادی ندارند. برای کسب این مهارات هم بازی کاری با نحوه پیشروی شما ندارد، بلکه امتیازات به‌خصوصی را در گوشه‌های کور محیط پنهان کرده تا پیداشان کنید و کاراکتر را ارتقا دهید. از همینجا می‌توان به شلخته بودن کارگردانی باز هم پی برد و اذعان کرد که بزرگترین بلای جان بازی Shadow Warrior 3 در اصل کارگردان یا تیم کارگردانی‌اش بوده است.
گرافیک و جلوه‌های بصری زیباست، و هر از گاهی می‌تواند شما را مجذوب خود کند. معماری ساختمان‌ها با الهام از معماری بناهای شرقی است و با تم بازی همخوانی کاملی دارد. رنگ‌بندی‌ها هم شاد و مفرح هستند و با اینکه شخصا نسخه تاریک‌تر (در بازی قبلی) را بیشتر می‌پسندیدم، اما بنا را بر سلیقه شخصی می‌گذارم و این مورد را ایراد حساب نمی‌کنم؛ لیکن نمی‌توان از آرت استایل بازی چشم پوشید. در این زمینه شاهد پسرفت چشمگیری نسبت به بازی Shadow Warrior 2 هستیم. در بازی قبلی گرچه گرافیک و جلوه‌های بصری مقداری فانتزی بودند، اما حالت رئالستیک هم داشتند و حس خشونت و قطع کردن اعضای بدن شیاطین باعث می‌شد حشم درون مخاطب تا حد زیادی ارضا شود؛ اما بازی Shadow Warrior 3 گرافیک و آرت استایل کاملا فانتزی دارد که حس و حال خشن و جدی را تا حد زیادی کمرنگ می‌کند. ماموریت اصلی بازیکن (نابود کردن اهریمن‌ها) و چیزی که به چشم می‌بیند با هم صیقل نخورده‌اند و از یک ناهماهنگی بد رنج می‌برند، و در این میان ناگهان دیالوگ‌های بی‌مزه Lo Wang نیز فضا را بیش از پیش مضحک می‌کند.
در زمینه صداگذاری و موسیقی بازی Shadow Warrior 3 واقعا خوب است. موسیقی صفحه اصلی آنقدر جذاب بود که هر بار موقع شروع بازی تا تمام شدن آن صبر می‌کردم و بعد می‌رفتم سراغ خود بازی. باقی موسیقی‌ها نیز با تم رنگ و وارنگ بازی در عین کشتن شیاطین همخوانی دارد و می‌تواند اندکی از ناهماهنگی‌ای که ذکر شد بکاهد. صداگذاری‌ها نیز حرفه‌ای هستند و هر چقدر که صداپیشه‌ها مصنوعی کار کرده‌اندف از آن طرف صداگذاری‌ها استادانه طراحی شده‌اند.
بازی از لحاظ فنی هم دچار ایراداتی است؛ هنگام قرار گرفتن در محیط‌های شلوغ یا پر از دشمن با افت فریم‌هایی مواجه خواهید شد که چند لحظه اذیت‌تان می‌کنند، البته این مورد با یک آپدیت ساده حل می‌شود اما باز هم زیبنده عنوانی که یک بار تاخیر خورده و برای پلتفرم‌های نسل نهم عرضه می‌شود نیست.
نهایت کاری که Shadow Warrior 3 می‌تواند انجام دهد راضی ساختن برخی از طرفداران همیشگی مجموعه است. بزرگترین ایراد این بازی در کمبود تنوع و روی دور تکرار افتادن در همه جوانب است. نبود محتوای کافی بازی Shadow Warrior 3 را تبدیل به عنوانی ناامیدکننده می‌کند که نمی‌توان توصیه به خریدش کرد.
موسیقی جذاب
جلوه‌های بصری خوب
صداگذاری مناسب
طراحی مراحل اصلا خوب نیست
تنوع کم دشمن‌ها، سلاح‌ها و مهارات
شوخی‌های بی‌مزه و آبکی
دیالوگ‌های سنجیده‌نشده
